دانلود پادکست صوتی مقاله👇

نحوه برخورد با ترس کودکان

نحوه برخورد با ترس کودکان یکی از مسائل مورد توجه این روزهای هممونه. شاید هیچوقت فکر نمیکردیم چنین موضوعی رو در اینترنت سرچ کنیم .میدونم این روزا حال هیچکدوممون خوب نیست و چند هفته خیلی سخت رو تجربه کردیم .  هممون پر از رنج و نگرانی و احساسات ناخوشایند هستیم … خشم … سردرگمی… ناامنی و ترس… ناتوانی … ناامیدی … و گاهی روزنه امید و دوباره ناامیدی …همین که یکم آروم میشیم ، چند دقیقه بعد دلمون مثه یه دریای پر تلاطم ، پر میشه از آشوب و خشم و دلهره ….

فقط کافیه چند دقیقه بریم سراغ فضای مجازی و اینستاگرامی که با هزار بدبختی بهش متصل شدیم … تمام انرژی روزمون ازدیدن و خوندن و شنیدن اتفاقات تلخ از بین میره و پر میشیم از حال بد…

 تقریبا هممون با هر عقیده ای این حس ها رو تجربه میکنیم و هیچ کدوممون با هر دین واعتقاد و پوششی شرایط این روزهای ایرانمون رو نمیخوایم

این ماجرا برای ماهایی که پدر یا مادریم یا با کودکی در ارتباطیم فقط یک روی سکه هست … بدی ماجرا اینه که:

بچه ها ، مارو میبینند…

حال بد و آشفتگی مارو متوجه میشن…  ممکنه بخوان با ما راجب چیزای که میشنون و یا ناراحتی هامون یا حتی برداشت و نظر شخصی شون درباره وقایع اخیر صحبت کنن و ما باید حواسمون به  نحوه برخورد با سوالات یا حتی ترس کودکان د راین روزها باشه.

بعضیاشون ممکنه ترسی که بخاطر خبرها و مشاهدات و شنیده های مبهم و ضد ونقیض این روزهاشون و حال و هوای ما افتاده تو فکرشون رو توی خودشون بریزن و در هر حالت اگه ما ندونیم که توی این بحران طولانی چجوری رفتار کنیم قطعا ناخواسته و بی صدا اسیب بیشتری به خودمون و بچه هامون میزنیم.

حالا سوال مهم اینه :

آیا با بچه هامون در این موارد صحبت کنیم ؟

این سوال منو دقیقا یاد نحوه پاسخ دادن به موضوعات مربوط به مسائل جنسی میندازه …  توی سوالات جنسی هم دقیقا سن بچه ، میزان درکش، و میزان اطلاعاتی که داره رو می سنجیم به همین دلیل بذارین  اول یه توضیح کلی درباره سن بچه ها بدم  تا بهتر بتونین تشخیص بدین که درباره وقایع این روزها باهاشون صحبت کنیم یا نه ؟

– قبل از 12 سال

بریم سراغ بچه های زیر 12 سال : تفاوت اصلی بچه های زیر 12 سال با بالاتر از این سن، نداشتن تفکر انتزاعیه . به زبون خودمونی بچه های زیر 12 سال مسائل رو صفر و یک میبینن. از نگاه اونها دنیا امنه یا ناامن. پلیس خوبه یا بد و چیزی بین این دو وجود نداره … یعنی درک اینکه دنیا میتونه هم امن باشه و هم در مواردی ناامن باشه ، پلیس هایی هستن که رفتار امن و سنجیده و مهربانانه ای دارن و در بینشون پلیس هایی هم هستن که رفتار خشن و نامناسبی دارن برای کودکان زیر 12 سال مشکله …

حالا هر چی سن بچمون کمتر باشه تفکر صفر و یکی تری دارن! و این نوع فکر کردن همه جانبه براشون سخت تره !

به همین دلیله که وقتی بچه ها( خصوصا زیر 7 سال ) ناراحت میشن میگن ازت متنفرم/ دیگه دوست ندارم….

و این ماییم که اروم اروم بهشون یاد میدیم که بگن ازت رنجیدم / دوستت دارم اما الان ازت عصبانیم تا زمینه شکل گیری تفکر انتزاعی رو بهتر فراهم کنیم.

– بعد از 12 سال

حالا بریم سراغ بچه های بالای 12 سال : به تدریج هر چی بچه ها بزرگ تر میشن و به 12 سالگی نزدیک تر میشن سرو کله تفکر انتزاعی بیشتر پیدا میشه و میتونن همه جانبه به مسائل نگاه کنن و مسائل رو از هم تفکیک کنن.

مثلا اینکه اگه تو محله ما دزدی شده لزوما به این معنا نیست که اینجا ناامنه و خونه ما هم دزدی میشه.

اما توی همین مثال، کودکان کوچک تر حتی ممکنه با شنیدن مسئله دزدی در محله حاضر نباشن تو خونه تنها بمونن یا حتی تو اتاقشون تنها بخوابن ….

حالا که با مفهوم تفکر انتزاعی اشنا شدیم بهتر میتونیم متوجه بشیم که قرار دادن بچه هامون درجریان اتفاقات نگر ان کننده چقدر میتونه اونها رو مضطرب کنه و چقدر نحوه برخورد با ترس کودکان مهمه .

حالا بیاین تا با مثال براتون بازترش کنم تا خوب به جونتون بشینه :

بچه ها وقتی به دنیا میان به صورت پیش فرض دنیا رو امن میدونن به همین دلیله که آماده تجربه هر چیزی هستن

مثلا به راحتی دست به بخاری داغ و چاقوی تیز میزنن…

– از جاهای خیلی بلند بالا میرن

– به حیوانات مختلف به راحتی نزدیک میشن…

– و کلی مثال دیگه …

منتها تجربه های کودک باعث میشه کم کم محتاط تر بشه و متوجه بشه که باید بیشتر حواسشو جمع کنه که البته اگه این تجربه ها و برخوردها از حد طبیعیش بیشتر بشه روان بچمون از تعادل خارج میشه و باعث ایجاد اضطراب میشه … حالا خر محترم و بیارو باقالی بار کن…. فقط والدینی که کودک مضطرب دارن میدونن چقدر درمانشون پروسه اذیت کننده و طولانی ای داره.

به همین دلیله که نحوه برخورد با ترس کودکان خیلی مهمه . تازه اگه اون بچه زمینه های اضطرابی داشته باشه که مسئله حسابی حادتر میشه و آرامش همه خانواده رو میتونه تحت تاثیر قرار بده. 

نکته مهم:

به طور کلی خیلی خیلی مهمه که تا قبل از شکل گیری تفکر انتزاعی از بچه ها در برابر اخبار بد محافظت کنیم 

چون بچه ها در این بازه از نظر شناختی رشد نکردن و خیلی هیجانی ا دنیا ارتباط برقرار میکنن.پس با شنیدن اخبار بد تجزیه و تحلیل درستی ازش نخواهند داشت و ممکنه که موضوع و اخبار بدی رو که میشنوند به خودشون و زندگی خودشون ربط بدهند، و برداشتشون از این خبرها کاملا افراطی باشه.

خب حالا بریم ببینیم درباره موضوع تلخ و دردناک مهسا امینی و مسائل تکان دهنده اجتماعی این روزها و و جریانات بعد از اون به بچه هامون چی بگیم:

 

اگه کودکمون اطلاع نداره :

بهتره خودمون هم اطلاعاتی در اختیارش قرار ندیم!

ممکنه بگین آخه چرا ؟ شاید معتقد باشین اینجوری بچه ها مطالبه گر و جرات ورز بار میان …

شاید میخواین با قرار دادن اونها در جریان ماجراهاو اخبار تلخ این روزها اونها رو آگاه بار بیارین ….

بریم ببینیم علم روانشناسی در این زمینه چی میگه؟

اول بذارین یادآوری کنم که همون طور که درناتونو میشناسید میدونید که من هم به شدت طرفدار تربیت در بستر واقعی زندگی هستم اما مسئله اینه که دادن اطلاعات اظطراب زا به بچه ها در حالیکه تفکر انتزاعی و بلوغ فکری کافی پیدا نکردن نه تنها اونها رو مطالبه گر و جرات ورز و آگاه به مسائل روز بار نمیاره بلکه خیلی هم براشون اظطراب آوره ….

اگه با نظر من مخالفین بهتون حق میدم… پس بیاین تا بیشتر توضیح بدم …

قبول دارین که همه بچه ها بالاخره باید یاد بگیرن با چاقو کار کنن یا اجاق گاز و روشن کنن یا رانندگی کنن یا حتی انواع گوشت و سبزیجات براشون ضروریه؟

خب حالا بگین ببینم شما از روز اول تولد دستشون چاقو و کبریت میدین یا شروع میکنین به دادن چلو کباب و قورمه سبزی بهش؟

قطعا این کار دیوونگیه و هیچ بچه ای از این رفتارها جون سالم به در نمیبره.

قطعا چاقو و کبریت بهش اسیب میزنه و نه تنها معدش امکان هضم گوشت و سبزیجات رو نداره حتی دندونی برای جویدن نداره و ممکنه خفه بشه

ما قطعا به فرزندمون چاقو و کبریت و انواع غذاها رو خواهیم داد اما به وقتش!

در مسائل روانی هم ماجرا به همین شکله …

لازمه ما بلوغ روانی و ذهنی کودکمون رو درنظر بگیریم و بعد اون رو در معرض اطلاعات مختلف خصوصا اطلاعات تکان دهنده و اضطراب آور قرار بدیم

پس:

اطلاعات و اخبار ناگوار روز رو در اختیار بچمون قرار میدیم اما به وقتش!

 

اگه فرزندمون در معرض خبرهای ناگوار قرار گرفته چطور برخورد کنم؟

این روزا تقریبا غیر ممکنه که بچه های ما از طریق رسانه ، دوست و همکلاسی هاشون و گفتگوهای بزرگسالان و حتی صداها و صحنه های کوچه و خیابون به اخباری که در حال وقوعه آگاهی پیدا نکنن در این صورت حتما باید باهاشون یک راه گفت و گو در پیش بگیریم وبه نحوه برخورد با ترس کودکان دقت کنیم …..

گفت   و   گو

منظورم و تونستم برسونم ؟ گفت و گو  نه حرف زدن یک طرفه و بحث و دیکته کردن نظرات و اعتقاداتتون …. گفت و گو یعنی هم ما حرف بزنیم و هم فرزندمون …. تازه ما باید بیشتر بشنویم و اون بیشتر حرف بزنه . اینجوریه که به نتیجه می رسیم

برای بچه ها و نوجوونایی که مدرسه میرن یا با صحنه هایی توی خیابون مواجه میشن( مثل فرزند خودم) و رسانه شخصی دارن و به هر طریقی در جریان این اطلاعات قرار میگیرن لازمه با توجه به سن و اطلاعاتی که دارن و میزان درکشون  باهاشون وارد  گفت و گو بشیم.

 

برای شنیدن چند نمونه از گفت و گوها و نحوه پاسخ من به سوالات فرزندم درباره اعتراضات 1401 اینجا کلیک کنید

 

 

تو این گفت و گو حواسمون به چیا باشه ؟

گام اول: خووووووب شنیدن

قدم اول قطعا اینه که متوجه بشیم فرزندمون درباره ی موضوع چه اطلاعاتی و به چه میزان آگاهی داره….

پس اول از همه لازمه خووووب بشنویم … با زبان بدن خنثی و بدون هیچ واکنش هیجانی… مثل اینکه بچمون داره درباره یه کارتون صحبت میکنه

دیگه خودتون میدونین که همیشه چقدر یقمو پاره می کنم و حنجرمو می ترکونم که اولِ اول ، موقع رویارویی با سوالات و دغدغه های بچه هامون ، علاوه بر دو تا گوشمون دو تا گوش دیگه هم قرض می گیریم و دهن مبارک و محکم و با تمام قوا ببندیم.

نمیخواد هی دنبال جواب باشیم . همین فکر کردن به اینکه حالا چه جوابی به بچه بدم باعث میشه با عجله جواب نامناسبی به کودک داده بشه ( اینجا توی چند تا پادکست ، از نحوه پاسخ دادن به پسرم کلی مثال زدم . )

پادکست های پر مثال درنا درباره اعتراضات 1401

اگر هم بلد نبودیم یا پاسخ دادن برامون سخت بود، نهایتا به فرزندمون میگیم که نیاز به فکر کردن به حرف هاش داریم چون خیلی حرفاش برامون مهمه و میخوایم پاسخ مناسبی بهش بدیم …

پس قدم اول چی شد:

خوووووووووب شنیدن با زبان بدن معمولی و بدون هیجان

بدون قضاوت و  با کلاه آگاهی و خرد و کاملا همدلانه و از سر درک ….

گام دوم: اجازه بدیم به راحتی نظر و احساسش رو بیان کنه

برخی کودکان ممکنه درباره پلیس و کشته شدن و آسیب افراد چیزهایی شنیده باشن که باعث ترس و نگرانی و یا حتی خشم و تنفر شون شده باشه :

1. – ممکنه فرزندمون حرص بخوره که کاش زودتر اعتراضا تموم بشه و همه چیز به روال عادی برگرده( مثال 1)
2. – شایدم آرزو کنه از اینجا بره و تو یه کشور دیگه زندگی کنه( مثال 2)
3. – شاید به خیلی ها بدو بیراه بگه تا خشمشو اروم کنه( مثال 3)
4. – ممکنه اونقدر ترسیده باشه که نذاره شما ازش دور بشین یا از خونه خارج بشین چون نگرانه برای خودش یا شما اتفاقی بیفته … ( مثال 4)

حواسمون باشه که حتما بعد از خوب شنیدن آرامشمون رو حفظ کنیم و سعی کنیم درکش کنیم:

مثلا جملات همدلانه و کمک کننده در مثال های بالا میتونه اینا باشه :

– در پاسخ مثال 1: منم همین آرزو رو دارم . این خواسته هممونه…

در پاسخ مثال 2: درک میکنم تو دوست داری جایی زندگی کنی که احساس امنیت داشته باشی و خیالت راحت باشه…

– در پاسخ مثال 3: اگه عادت به فحش و پرخاش نداره و کم این کارو انجام میده : متاسفم …. و سکوت …و در صورت تکرار شدن گفت و گو درباره نوع ابراز خشم به صورت مودبانه در خوبحالی

در پاسخ مثال 4: با نگاهتون، با آغوشتون ، با فشردن شونه یا دستاش یا لمس گونش بهش بفمونین که جاهای خطرناک و شلوغ نمیرین( حتی اگه این طور نیست قرار نیست اون بدونه) و بعد از اتمام کارتون سریع برمیگردین اگه با وسیله شخصی میرین گفتن این موضوع هم میتونه کمک کننده باشه.

 

میدونین میخوام چی بگم :

گاهی همدلی و درک میتونه سکوت و فشردن دست یا شانه باشه…

یا شاید گاهی نگاهی از روی فهمیدن…

یا شاید لازم باشه از کلمات استفاده بشه منتها حتما حواسمون باشه که هر صحبتی میکنیم حتما حاوی این پیام باشه:

احساست کاملا طبیعیه… درکت میکنم . ما در کنار هم و مراقب همدیگه ایم …

قطعا همه چیز آروم میشه ….

 

جملات کمک کننده در گفت و گو برای کودکان بزرگتر که درک بیشتری دارن :

– تو چه فکری میکنی درباره ی این اتفاقا؟

– چی باعث شده این احساسات و اتفاقات بوجود بیان؟

–  مردم به چی اعتراض دارن؟

–  اگه چجوری انتقادو مخالفت مون رو ابراز کنیم به نتیجه می رسیم

– تو اگه جای دولت بودی چیکار می کردی؟

– تو اگه یه پلیس بودی تو این شرایط چیکار میکردی؟

گام سوم :صادق باشیم…..

درسته که باید حقایق رو متناسب با سطح درک و فهم بچه ها بگیم تا آسیب نبینن اما مرا قب باشیم به هیچ عنوان بهشون دروغ نگیم . بچه های کوچک تر یا قبل از سنین نوجوانی دنیا رو از دریچه نگاه ما میبینن پس ما نسبت به حرف هایی که می زنیم و نحوه برخورد با دغدغه و  ترس کودکانمون مسئولیم .

تازه هر لحظه ممکنه خلاف حرف ما ثابت بشه و اعتمادش بهمون کم بشه و از منابع در دسترس دیگه بخواد اطلاعات کسب کنه ( این مبحث و تو جلسات نقشه راه تربیت جنسی مفصل توضیح دادم )

یادمون باشه که این روزها که حسابی هیجان ها تحت تاثیر هستن، هر کس برداشت خودش از وقایع رو در فضای مجازی منتشر میکنه و این ماییم که باید مراقب قضاوت وتصمیم اگاهانه و منطقی ای که به نفع ایرانمونه باشیم

علاوه بر این ، برای سوالات ناخوشایند یا مشکل آ ماده باشیم و اگه نمی دونیم به برخی سوالات چطور پاسخ بدیم ، به جای توضیح بیش از حد صادقانه اعتراف کنیم که نیاز به کمی فکر داریم و خودمون در اولین فرصت برای دادن پاسخ مناسب پیش دستی کنیم …

مثلا دخترم دیروز پرسیدی…. من فکر کردم و الان میتونم به سوالت جواب بدم ….

گام چهارم و نکته مهم : جایگزین کردن کلمات منفی 

بچه های کوچیک تر و حتی گاهی بچه ها ی بزرگ تر برای درک کردن خبرهای بد و نگران کننده به کمک نیاز دا رن

به همین دلیل مهمه که از کلماتی استفاده کنیم که بار منفی و اظطراب و حتی کنجکاوی کمتری به همراه دارن مثلا :

مرگ به جای قتل و کشته شدن

تجمع به جای تظاهرات و شورش

مخالفت به جای دشمنی

درگیری به جای حمله و کشت و کشتار

همین استفاده از کلمات ، متناسب با ادبیات ِ روانی ِ بچه هامون ، قبل از بزرگسالی باعث میشه بچه ها زودتر قانع بشن و کمتر کنجکاو بشن .

مثلا شنیدن عبارت ” مهسا امینی فوت کرده “ احساسات و دغدغه های کاملا متفاوتی رو در فرزندمون ایجاد میکنه تا شنیدن عبارت ” مهسا امینی رو کشتن”

پی نوشت: الان موضوع ، نحوه بیان حقایق به گونه ایه که فرزندمون اظطراب کمتری حس کنه پس لازمه هیجانات مربوط به این مسئله دردناک رو در حضور کودکمون مدیریت کنیم تا اون آسیب کمتری ببینه

 

راستی اگه دوست دارین بدونین به سوال بچه هامون درباره “مهسا امینی” بهتره چطور پاسخ بدیم اینجا کلیک کنید.

 

گام پنجم: تا جای ممکن به جزییات اشاره نکنید!

 

 

ااصلاا ااا در توضیح به کودکان به جزییات اشاره نکنیم و فقط در حد نیازشون پاسخ بدیم :

شاید بپرسین خب این نیاز رو چطور تشخیص بدم… این نکته رو بذارین گوشه ذهنتون یه چسب محکمم بزنین روش که فرار نکنه و بعد برین قسمت پادکست ها و وویسای اینجا رو با کلی مثال گوش بدین تا کاملا بیاد دستتون

در کنار همه اون توضیحات و مثالهام  توی پادکست ها ، یک روش استفاده از تکنیک حساسیت زدایی منظمه !

تو این روش خیلی آروم و تدریجی و بدون عجله افراد رو با چیزهایی که ازش میترسن مواجه میکنیم…..

مثلا در پاسخ به دغدغه های بچه هامون یا قبل از وروود به جایی که میدونیم ممکنه فرزندمون در معرض اطلاعات قرار بگیره اینجوری آمادش میکنیم :

این روزا مردم خیلی ناراحتن و با برخی قوانین مخالف هستن …

در قدم بعدی فقط یکم اطلاعات بیشتری در اختیار بچه ها میزاریم…..

مثلا:

تو همه ی کشورا مردم خواسته ها و نارضایتیشون از یه اتفاق یا قانون رو به روش های مختلفی نشون میدن…… یکی از اون روش ها که خیلی هم رایجه اینه که تو خیابون جمع میشن تا اینجوری صداشون و بهتر به گوش قانون گذار برسونن

یک پله بیشتر:

بعضی از مردم میخوان که حجاب اجباری نباشه و هر کس پوشش خودش، رو خودش انتخاب کنه.

 

1. پس بدون عجله و با دقت 
2. دادن قطره چکونی اطلاعات و
3. استفاده از کلمات با بار اظطرابی کمتر

گام ششم :خودمون رو برای پاسخ دادن به سوالات احتمالی بچه ها آماده کنیم 

یه نظرسنجی از بزرگسالان جوان نشون داده که کسانی که در موقع بحران به اطلاعاتی که از والدین خود درخواست میکردن دسترسی داشتند بسیار رضایتمند تر از کسانی بودند که والدین اجازه ی سوال پرسیدن به اونها رو نداده بودند….

البته نکته ی مهم اینه که از قبل امادگی کافی برای پاسخ مناسب وجود داشته باشه ، و در مورد آنچه که ممکنه بچه ها بپرسن فکر کنیم

گام هفتم : به کودکان اطمینان خاطر و امید بدیم…..

همیییییشه و نه تنها در این مورد ، در مواقع استرس زا و ناراحتی باید به کودکانمون اطمینان خاطر بدیم 

– دکتر huebner در کتابش درباره ی خبرهای بد در یک جامعه (2022) گفته :

از اونجا که کودکان نسبت به عکس العمل های پدر و مادرشون خیلی حساسن، و دنبال سرنخ هایی هستند که ببینند اون ها چطور احساس و فکر میکنند.

 در نتیجه در این روزها خیلی مهمه که بتونیم عکس العمل هامون رو مدیریت کنیم چون نوع نگرانی بچه ها با سبک نگرانی ما متفاوته….

مثلا این روزها ممکن ما نگران از دست دادن یا امنیت هموطنانم ون یا مسائل اقتصادی باشیم اما فرزندمون نگران از دست دادن ما باشه……

پس لازمه حتما به اندازه ی درکشون باهاشون صحبت کنیم و بهشون اجازه بدیم هر چیزی رو که تجربه میکنند چه نا راحتی چه خشم و اندوه رو احساس کنند و تایید کنیم که این احساسات پاسخ طبیعی به شرایط هست.

همه احساسات ما پاسخ طبیعی به شرایط این روزهاست

میدونم که این روزا خیلی وقتا خودمون هم ناامید میشیم اما به نفع بچه هامونه که حتما بهشون این نوید رو بدیم که :

حتما اوضاع اروم میشه …

همچنین این اطمینان رو از زبان ما بشنون که هرزمان برای پاسخ به سوالشون و صحبت درباره ی موقعیت در دسترس خو اهیم بود و دوسشون داریم و کنار هم هستیم …

گام هشتم :بیشتر در خونه و در دسترس بچه ها باشیم

این روزا بیشتر در دسترس بچه ها باشیم و براشون وقت بذاریم تا کمتر سراغ رسانه ها برن و اگه چیزی شنیدن بتونیم آسیب رو کمتر کنیم ونحوه برخورد با ترس کودکان  فضای امن و بی دغدغه ای برای گفت و گو باهاشون ایجاد کنیم

تجربه شخصی من:

به عنوان یک مادر بارها و بارها تجربه کردم که هر چقدر هم که وقت کیفی برای فرزندم برنامه ریزی کنم گاهی بچه ها به شدت نیازمند وقت کمی هستند و نیاز دارن که ما بی دغدغه و بدو ن زمان بندی و در نظر گرفتن ساعت یا کارهای بعدی در دسترسشون باشیم …

همین در کنارشون بودن بابِ صحبت از هر دری رو باز میکنه و باعث میشه به کلی از پستوهای فکر و ذهن و احساس فرزندمون راه پیدا کنیم و نحوه برخورد با ترس کودکان بدون هیجان تر و راهگشاتر بشه.

پس حتما مراقب حال و هوای خونه و شادی بچه ها و دغدغه های اصلی این روزهای بچه هامون مثل ورود به مهد یا مدرسه و تجربه معلم یا مدرسه جدید یا حتی تولدشون و کلی مسئله دیگه باشیم که در هر شرایطی ما برای اونها مهم ترین و اثر گذارترین افراد زندگی شون هستیم .

گام نهم: ورودی ذهن بچه ها والبته خودمون رو رو مدیریت کنیم

درسته که برامون مهمه از حوادث مطلع باشیم تا بتونیم کنش اجتماعی موثری داشته باشیم و اگاه باشیم. اما این کار با یک بار مراجعه به منابع مورد نظرمون در روز هم اتفاق می افته و نیازی نیست هر لحظه ذهنمون رو با خبرها بمباران کنیم که قطعا و قطعا روی حال روانی خودمون و همچنین روابطمون با بچه هامون تاثیر میذاره

پس این روزا بیشتر از قبل برای سلامت روان خودمون رسانه رو مدیریت کنیم و به جای وقت و بی وقت و بی برنامه پی گیری کردن خبرها ، با حواس جمع در کنار اعضای خانوادمون باشیم و به نحوه برخورد با ترس کودکان دقت کنیم…

برای نوجوانان:

اول از همه : 

– به توانایی اونها در کنار اومدن با اخبار و حق اونها در شنیدن اخبار احترام بزاریم!

– در یک مطلعه ی تحقیقاتی در 2017 نشان داده شد که بزرگسالانی که والدینشون درباره ی مسائل سخت و دشوار با اونها بیشتر از همسالانشون صحبت میکردند رتبه بندی بالاتری از نظر نزدیکی ارتباط رو گزارش کردند.

یادمون باشه که احترام به مرحله ی رشد و بلوغ کود کان ضروریه .تحقیقات نشون داده کودکانی که والدینش ون با اونها به طور (برابر) صحبت میکنند احساس احترام و اعتماد بیشتری میکنند و در موقعیت های مشکل سا ز با بلوغ بیشتری پاسخ میدن.

اما نکته خیلییییییی مهم:

اگر فرزند نوجوانمون اصرار داره که اخبار رو پیگیری کنه ، زمان مشخصی رو برای خودمون و اعضا ی خانواده برای پیگیری اخبار و وقایع در نظر بگیریم و سعی کنیم به گونه ای که احساس نکنه هدفمون کنترل اونه در کنارش باشیم و حتما با هم دربارش حرف بزنیم .

 

 

تنها زمانی کودک یا نوجوانمون میتونه با این توافقات همراهی کنه که تونسته باشیم کمکش کنیم که چرایی این مسئله رو درک کنه و البته اونقدر روابطمون صمیمی باشه که برای حرف هامون ارزش قائل باشه

 

    ×   چند نکته مهم که این روزها لازمه رعایت کنیم:

√  دور مهمونی هایی که توش پر از ردو بدل کردن خبرهای این روزهاس رو یک خط بزرگ بکشین

√  در حضور بچه ها درباره اخبار هر چند ساده این روزها صحبتی نکنید

√  تحلیل و نقد رو بگذاریم برای زمانی که بچه ها حضور ندارند

√  وقتی خبر مهمی در جایی اتفاق می افته، دوست داریم با هیجان و اشتیاق با همسر یا عزیزانمون دربارش توی محیط خونه حرف بزنیم …حواسمون باشه که بچه ها به شدت به این حرف ها توجه میکنن و کنجکاو میشن

√  اگر کودکمون تمایل داره درباره خبری که شنیده سرچ کنه اگه امکان مشاهده تصاویر و ویدیوهای کنجکاو کننده رو میدین سعی کنین خودتون دغدغش رو پاسخ بدین و براش توضیح بدین که حتی خودتون هم با احتیاط خبرها رو دنبال میکنین چون روی روحیتون تاثیر میذاره

√  محدودیت تعیین کنیم: هیچ ایرادی نداره که به کودکمون بگیم که نمیخواییم آون دائما در معرض اخبار بد و ناراحت کننده قرا ر بگیرند و میتونیم قوانین ی رو برای استفاده از رسانه توی خونمون تنظیم بکنیم و البته که مهمه خودمون هم بهش پایبند باشیم

√  در موقع استفاده از گوشی و پیگیری خبرها حتما از هندزفری استفاده کنید و مطمئن بشین کودکی در کنارتون نیست.

√  بچه ها موقع صحبت های یواشکی یا تلفنی گوشهای بسیار تیزی پیدا میکنن پس ازش پرهیز کنین.

√  بچه ها رو به هیچ عنوان به جاهای شلوغ و یا جاهایی که کلی پلیس حضور داره نبرید.و اگر کودکمون ترسید به نحوه برخورد با ترس کودکان مون توجه کنیم.

√  البته حواسمون رو جمع کنیم که کودکمون حس نکنه داریم چیزی رو ازش مخفی میکنیم این حس ممکنه که بیشتر باعث حس کنجکاوی و ترس کودکمون بشه.

√  سعی کنیم این روزها احساسات غم و ناراحتیمون رو و حتی خشممون رو در جای دیگری دور از چشم کودکمون تخلیه کنیم و در حضور فرزندمون آروم باشیم تا کودکمون هم این آرامش رو از ما بگیره.

 در اخر:

حتما نظر ات و سوالاتتون رو درباره این مقاله برام بنویسین 

همچنین میتونین فایل پی دی اف مقاله و پادکست صوتی اون با صدای خودم ور از این پایین دانلود کنین که همیشه در دسترستون باشه و چند بار بتونین بشنوین

دانلود پادکست صوتی مقاله با صدای درنا 

دانلود pdf مقاله نحوه برخورد با ترس کودکان

 

راستی راستی  اینجا کلی پادکست دیگه هم هست. که خودم با توجه به سوالاتتون و تجربه های شخصیم به عنوان مادر و روانشناس درباره نحوه برخورد با ترس کودکان و سوالات کودکان در اعتراضات 1401 براتون ا گذاشتم.

بزن بریم سراغ پادکست های درنا 

حتما یه سری بزنین که خیلی براتون کمک کنندس