سوال اصلی اینجاست: آیا گفتن این حرفا کار درستیه؟!؟

چطور مُردن رو به فرزندمون توضیح بدیم؟

۱- همدلی

۲-آموزش نحوه صحیح سوگواری

مثلا : فرض کنید لاک پشتتون میمیره و کودک ما خیلی ناراحته.

توی این شرایط در قدم اول : باهاش همدلی میکنیم و بهش میگیم: عزیزم تو لاکی رو خیلی دوست داشتی درسته؟ تو هر روز کلی وقت باهاش صرف میکردی، بهش غذا میدادی و کلی باهاش بازی میکردی. یادته وقتی آب میریختی روش چقدر دوست داشت؟

اسم این تکنیک یادآوری خاطراته:

که ممکنه حال بچمون‌ رو دگرگون کنه، باعث بشه اضطراب و استرس بگیره، اشکش رو جاری کنه و … ولی در نهایت برای برون ریزی احساساتش بسیار مفیده و حال دلش رو خوب میکنه.
در قدم دوم : نحوه صحیح سوگواری کردن رو بهش آموزش میدیم: به فرزندمون پیشنهادهای خوب میدیم!!!      

مثلا : دوست داری به یاد لاکی شمع روشن کنیم؟ می خوای تو گالری گوشی بگردیم و عکس هایی که لاکی توش هستو ببینیم؟ دوست داری در مورد خاطراتش باهم صحبت کنیم؟ این کار باعث میشه فرزندتون به مرور یاد بگیره چطور سوگواری کنه و در فقدان هایی که در آینده براش پیش میاد همین روند رو طی  کنه.

نکته ی مهمی که توی فقدان ها چه عزیزانمون، چه خشک شدن یک گل و موقعیت های دیگه باید رعایت کنیم اینه که: سعی کنید این ۳ آیتم رو به فرزندمون منتقل کنیم!

۱- هر موجود زنده ای یه روزی عمرش تموم میشه و می میره. اما ما قراره خیبی خیبلی خیلی عمر کنیم و حالا حالاها نمیمیریم. نگیم من ورزش میکنم و غذای سالم میخورم تا نمیرم. چون کافیه یه روز ورزش نکنیم یا یادمون بره اونوقت بچه مون میترسه که چون ورش نکردی پس میمیری.

۲- وقتی موجود زنده ای میمیره، همه ی اجزای بدنش از کار میوفته.

۳- هر موجود زنده ای بعد از مُردن، دیگه برنمیگرده …
مثال : با گفتن اینکه بابایی تو آسموناس یا خرگوشت رفته تو آسمونا داریم به بچمون امید واهی میدیم …

برای فوت افراد نزدیک چیکار کنیم؟

– کمک گرفتن از فرد یا افراد امن : فرد عزیز و امن برای کودک باید در کنارش باشه و این موضوع رو با صداقت به فرزند توضیح بده و حتماااا باید با کودک همدلی کنه .

-صادق بودن : در مورد اتفاقات صادق باشیم و پنهان کاری نکنیم .

– شبیه سازی : درک مرگ برای کودکان 3 تا 5 سال سخت تره و برای این سنین باید از تکنیک شبیه سازی استفاده کنیم و براش مثال بزنیم. براش توضیح بدیم که کسی که میمیره دیگه نمیتونه نفس بکشه، غذا بخوره ، راه بره، ….

مثلا : از مردن حیوانات مثال بزنیم که وقتی میمیرن دیگه نمیتونن راه برن، غذا بخورن و همه اجزاشون از بین میره.

_ گفت و گو : با کودکمون صحبت کنیم و اجازه بدیم از احساسش بگه، عواطفش رو بدون قضاوت بشنویم و باهاش همدلی کنیم.  اجازه بدیم گریه کنه، عصبانی بشه، سوال بپرسه، حرف بزنه(فرصت سوگواری به کودکون بدیم) .

_حمایت کردن : مرگ عزیزان باعث میشه کودکانمون فکر کنن که دنیا دیگه جای امنی نیست. در این شرایط باید امنیت روانی کودکمون رو تامین کنیم. در کنارش باشیم و ازش حمایت کنیم.

– نوع بیان کردن : اگر شخصی از عزیزان کودک مریض است، بهتره با جزئیات بیشتری بیماری شخص رو به کودکمون اطلاع بدیم مثلا به جای اینکه بگیم مامان جون مریضه. بگیم : مامان یه بیماری پوستی به اسم ملانوم داره. این باعث میشه کودک در آینده از هر بیماری ای حتی سرماخوردگی نترسه و فکر نکنه اگه بابامم سرماخورده و مریضه اون هم میمیره.

–پاسخدهی مناسب: برخی از سوالات کودک را پیش بینی کنیم و پاسخ مناسبی برای آن پیدا کنیم . یادمون باشه اگر جواب بعضی از سوال هارو نمیدونیم براش پاسخ نسازیم . ایرادی نداره بعضی از سوال ها رو با ( نمیدونم ) پاسخ بدیم. در این شرایط کودکمون متوجه میشه که همه ی سوال ها جواب ندارند .

-علائم غم در کودکان : ممکنه بچمون از غذا بیوفته ، پرخاشگری کنه ، اضطراب و استرس داشته باشه ، شب کابوس ببینه و … ما باید در این لحظات کنار فرزندمون باشیم و بهش بگیم این احساسات طبیعی هستن و برای ما هم پیش میاد . هم چنین از خاطراتمون براش تعریف کنیم .

مثلا :از مُردن کسی خاطره تعریف کنید: وقتی پدر بزرگ من فوت شد منم تا چند شب خوابشو میدیدم و از خواب میپریدم اما بعد یمدت که حالم بهتر شد شبا دیگه خواب بد ندیدم .

سپردن کار به کودک : با توجه به توانایی کودک مسئولیت ساده ای به او محول کنیم. مثلا آب دادن به مادر بزرگ  و… در چنین شرایطی به کودک ما حس مفید بودن دارد و تلاش می کنه وظیفه ای که به او دادیم  رو به خوبی انجام بده.

حواسمون باشه :

-این حس رو به فرزندمون منتقل نکنیم که تو باید اونو فراموش کنی، اصلا نباید بهش فکر کنی، نباید گریه کنی، تو دیگه مرد خونه ای، ….

-اگه بچه مون میخواد گریه کنه، یا عکس عزیز از دست رفته رو ببینه، خاطراتش رو مرور کنه، اجازه بدیم سوگواری کنه.

! نکته ی مهم :

ما به عنوان والدین امن فرزند حداکثر اضطرابی که میتونیم جلوی بچمون نشون بدیم هشت از دهه. ما نباید خیلی حالمون بد بشه و شیون و گریه زاری بیش از حد انجام بدیم. به این دلیل که ما تکیه گاه فرزدانمون هستیم و اگر این تکیه گاه متزلزل بشه و حال ما خیلی بد باشه باعث میشه کودکان ما اضطراب و استرس چند برابری رو تجربه کنن.

بچه هامون رو به خاک سپاری ببریم ؟

این موضوع کودکان رو به دو بخش تقسیم میکنه:

 1_زیر 9 سال       2_ بالای 9 سال 

برای کودکان زیر نه سال پیشنهاد نمیشه که به مراسم خاکسپاری ببریمشون. کودکان نه سال رو درشرایطی به مراسم خاکسپاری میبریم که کودک ما در اونجا ارامش داشته باشه و افرادی که اونجا هستن شیون و زاری و بیتابی نکن. مشاهده این صحنه ها باعث میشه کودک ما الگو برداری نامناسب کنه و ندونه چطور باید سوگواری کنه.

در نهایت : نوع برخود و بینش ما نسبت به مرگ و مُردن شخص و اشیائ و… خیلی در طرز فکر کودکمون تاثیر داره. به همین خاطر تلاش میکنیم فرزندمون رو به موقعیت های آسیب زا نبریم و ارامش خودمون رو حفظ کنیم چون کودکان از ما الگو برداری میکنن. 

راستی راستی ، یادتون نره برامون بنویسید که شما از این راهکارا استفاده کردین یا نه؟ و اینکه چه راهکار هایی روی فرزندتون جواب میده:)